Είμαι μαμά που δεν αντέχω το κλάμα!

 

Τι μου κάνετε μανούλες?Όσο περνάει ο καιρός απο τότε που έγινα και γω μάνα(κοντεύει χρόνος πλέον) τόσο συνειδητοποιώ οτι είμαι απο εκείνες τις μαμάδες που δεν αντέχω το κλάμα του υιου μου ούτε λεπτό!
Και δεν εννοώ οτι δεν αντέχω να τον ακούσω να κλαίει απο την άποψη της υπομονής,όχι κάθε άλλο,θεωρώ οτι έχω υπομονή αλλά ένα ενδεχόμενο κλάμα του μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία και άγχος!τρομερό άγχος!Νομίζω οτι υποφέρει και δεν το αντέχω καθόλου αυτό.
Το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μου αυτής είναι με το που ακούω τον Κωνσταντίνο να κλαίει να τον παίρνω αμέσως αγκαλιά ή να τον βάζω στο στήθος μου ή να τον παίρνω στο κρεβάτι μας το βράδυ και γενικά να κάνω αυτό που νομίζω οτι θα τον ικανοποιήσει.
Λέτε στο τέλος να κλαίω εγώ?(χα!χα!)Εσείς τι κάνετε με τα μωρά σας?

Με αγάπη Χρυσαυγή

Σαν σήμερα...

 



Πέρυσι τέτοια μέρα άφηνα το γραφείο μου και με "τούρλα" την κοιλιά ξεκινούσε η άδεια εγκυμοσύνης μου.Θυμάμαι τα συναισθήματα της προσμονής,αγωνίας και ανυπομονησίας που με κατέκλυζαν για το ερχόμενο μωράκι και συγκινούμαι!Σκέφτομαι το άγχος αλλά και την χαρά που είχα για να ετοιμάσω ότι θεωρούσα απαραίτητο ώστε τα πάντα να είναι στην εντέλεια με τον ερχομό του μωρού.Την λαχτάρα που είχα να κρατήσω το βρέφος επιτέλους στην αγκαλιά μου!
Σήμερα έχω το αγοράκι μου αγκαλιά και είμαι τόσο ευτυχισμένη όσο δεν μπορούσα να φανταστώ όταν ακόμη τον είχα στην κοιλιά μου!Είναι τόσο γλυκός και τόσο τέλειος που δεν φτάνει στο ελάχιστο καμία από τις σκέψεις και την φαντασία μου όταν ήταν προστατευμένος στην μήτρα.Ότι φανταζόμουν μου δόθηκε στο πολλαπλάσιο!

Πρώτα Χριστούγεννα με τον Κωνσταντίνο μου και είμαι ευτυχισμένη!
Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι!

Με αγάπη Χρυσαυγή