Καλησπέρα!Έχω πολύ καιρό να γράψω αλλά ο Κωνσταντίνος με έχει "απορροφήσει" σε τέτοιο βαθμό που δεν θέλω να αφιερώσω χρόνο για οτιδήποτε άλλο!
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μετά
από αυτή μου την δήλωση "βόμβα"(χα!χα!) το μόνο θέμα συζήτησης και έννοιας μου
όλο το εικοσιτετράωρο είναι ο Κωνσταντίνος μου.Δεν υπάρχει λεπτό που το μυαλό
μου να μην είναι σε αυτόν και πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο σε οποιαδήποτε
συζήτηση και αν συμμετέχω καταφέρνω να καταλήγω σε θέματα γύρω από το μωρό
μου.Ξέρω πως η συντριπτική πλειοψηφία των μαμάδων είστε έτσι, αλλά αυτό που με εκπλήσσει είναι αυτή η μετάλλαξη που παθαίνουμε και από γυναίκες γινόμαστε μαμάδες ή καλύτερα από άνθρωποι γινόμαστε μαμάδες!Και μη μου πείτε ότι οι μαμάδες είμαστε φυσιολογικές γιατί αν κρίνω από τον εαυτό μου δεν νομίζω...Κάθε δευτερόλεπτο σκέφτομαι τον Κωνσταντίνο,μιλάω όλη την μέρα για αυτόν,ανησυχώ,αγχώνομαι,χαίρομαι,τρελαίνομαι,παθιάζομαι,τον βλέπω στα όνειρά μου και πολλά πολλά άλλα...
Και το κυριότερο από τότε που έγινα μάνα αισθάνομαι σαν την σκύλα, κλώσα,λέαινα ή όποιο άλλο ζώο σας αρέσει που είναι σε ετοιμότητα να ορμήσει μη τύχει και πειράξουν το μικρό της.
Ξέρετε τώρα,είναι αυτό που λένε θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις...ε, λοιπόν τώρα κατάλαβα!
