Οι μέρες στο μαιευτήριο

 

Προσθήκη λεζάντας

Καλησπέρα!Σήμερα σκέφτηκα με νοσταλγία τις πρώτες μέρες της γέννησης του Κωνσταντίνου.Τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που νιώσαμε δεν περιγράφονται εύκολα με την απλότητα της λέξης χαρά ή ευτυχία,ήταν κάτι μοναδικό!
Με το πέρασμα των τεσσάρων πρώτων ημερών που ήταν γεμάτες από τα συναισθήματα που σας ανέφερα παραπάνω τις διαδέχτηκαν άλλες πέντε μέρες αγωνίας για το πότε θα βγούμε από το μαιευτήριο.Ο Κωνσταντίνος ανέβασε ίκτερο και έτσι η παραμονή μας παρατεινόταν από μέρα σε μέρα και γω όλο και ανυπομονούσα να πάρω το μωράκι μου και να πάμε επιτέλους στο σπίτι μας.
Ο μικρός την μία μέρα είχε ανεβασμένη χολυρεθρίνη(έτσι μετράνε τον ίκτερο) οπότε και τον βάζανε σε λάμπα και την άλλη κατέβαιναν οι τιμές και ακούγαμε από τους γιατρούς ότι μάλλον θα φύγουμε,τελικά ανέβαζε πάλι και μέναμε μέσα,τέσσερις συγκάτοικους άλλαξα στο δωμάτιο!
Όλο αυτό κράτησε εννιά μέρες οπότε μπορείτε να φανταστείτε την ψυχολογία μου,από την μία να ανησυχώ για το μωρό μου και από την άλλη να απογοητεύομαι με την παράταση του ίκτερου.
Τελικά όλα πήγαν καλά και ο Κωνσταντίνος μου χαίρει άκρας υγείας

Πως αλλάζουν τα πράγματα.....

 

ο καλός μου πειρατάκος!

Καλησπέρα!Καλησπέρα!Πραγματικά,πως αλλάζουν οι καιροί και τα πράγματα όταν γίνεσαι γονιός!Από την στιγμή που γέννησα τον Κωνσταντίνο και έπειτα ότι σκέφτομαι είναι σε συνάρτηση με το πως θα ευχαριστήσω το μωρό μου και ποιο είναι το καλύτερο για αυτόν.

Ένα απλό παράδειγμα,γι΄αυτό και λέω ότι τα πράγματα αλλάζουν,είναι τα καρναβάλια.Αν εξαιρέσουμε τα παιδικά μου χρόνια τα καρναβάλια και τα μασκαρέματα ποτέ δεν μου άρεσαν(και η αποκριάτικη μουσική επίσης).Φέτος όμως που γεννήθηκε ο μικρός μου όχι μόνο δεν απαρνήθηκα την αποκριά αλλά στόλισα και το σπίτι μας αναλόγως!Έτσι το σαλόνι μας γέμισε με πολύχρωμες γιρλάντες και σερπαντίνες.

Παρόλο που ο Κωνσταντίνος μου δεν είναι ούτε δύο μηνών ήθελα το σπίτι να πλημμυρίσει από χρώματα ώστε όπου γυρνάει το κεφαλάκι του να παίρνει ερεθίσματα.Τον ντύσαμε και αυτόν πειρατάκο! Εσείς τι ντυσατε τα παιδάκια σας?

ορίστε και δείγμα από τον στολισμό



Άντε και καλή μας σαρακοστή τώρα!

φιλικά,Χρυσαυγή

Επιτέλους σαραντήσαμε!

 

Καλησπέρα!Μου λείψατε! Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι μετά από ενάμιση μήνα κατάφερα τελικά να μπω σε ένα πρόγραμμα με το μωρό έτσι ώστε να μπορώ να ξεκλέβω και λίγο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου.Μέχρι τώρα δεν προλάβαινα ούτε τουαλέτα να πάω!
Τελικά αυτό που λένε για τις σαράντα μέρες είναι αλήθεια: εγώ τουλάχιστον τόσο χρόνο χρειάστηκα για να συνέλθω.Και όταν λέω να συνέλθω, εννοώ σωματικά(σχεδόν περδίκι!) αλλά και ψυχολογικά,γιατί ναι μεν η γέννηση του Κωνσταντίνου με έκανε πιο ευτυχισμένη από ποτέ και από οτιδήποτε άλλο στην ζωή μου,αλλά δεν παύει το χαρμόσυνο αυτό γεγονός να έφερε κυριολεκτικά μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητα μου(λογικό θα μου πείτε).

Μωρό μου!

Το θετικό στην όλη προσαρμογή μου με το μωρό ήταν ότι από την στιγμή της γέννησης του στο μαιευτήριο(στο νοσοκομείο για την ακρίβεια,γιατί γέννησα στο Αττικό) είχα τον Κωνσταντίνο συνέχεια δίπλα μου,δεν τον αποχωρίστηκα καθόλου.Έτσι όταν πήγαμε σπίτι με το μωρό δεν έπαθα σοκ!

Δεν είναι γλύκας?

Περιττό όμως να σας πω ότι τις πρώτες μέρες ήμουν σαν ζόμπι από την αϋπνία και το άγχος.Αγχωνόμουν κάθε φορά που το μωρό έκλαιγε!Εκτός από το άγχος όμως με τρέλαινε και η κλεισούρα του σπιτιού αλλά κατά έναν αλλόκοτο τρόπο δεν ήθελα και άνθρωπο να βλέπω.

Κυκλοθυμική μπορώ να χαρακτηρίσω την συμπεριφορά μου,από την μία μεγάλη χαρά για τον ερχομό του μωρού μου,από την άλλη μελαγχολία που είχα κλειστεί μέσα στο σπίτι και πολλά νεύρα,πάρα πολλά νεύρα!

Τώρα πάντως που εγκλιματιστήκαμε όλα φαίνονται πιο εύκολα και πιο ευχάριστα.

Είμαι χαρούμενη που έγινα μαμά!Αλήθεια οι δικές σας πρώτες μέρες στο σπίτι πως ήταν?

φιλικά,Χρυσαυγή