Το άγχος της...πρωτάρας!

 

Καλημέρα και καλό μήνα!Μετά από σχεδόν έξι μήνες θητείας σαν μητέρα έχω να δηλώσω τα παρακάτω: άγχος!άγχος και πάλι άγχος!Και τι εννοώ;
Σαν πρωτάρα μάνα αγχώνομαι με το παραμικρό,φοβάμαι μην αρρωστήσει ο μικρός,αισθάνομαι ανασφάλεια με κάθε εμφανισιακή αλλαγή στα κακά του,έχω τρομερό άγχος που ξεκινήσαμε φρούτα μήπως και τον ενοχλήσουν στο στομάχι ή έχει σε κάποιο αλλεργία.
Έχω και το κακό ότι επηρεάζομαι από τους γύρω μου και σε περίπτωση που μου πουν κάτι ή εκφράσουν κάποια ανησυχία τους,το δικό μου άγχος μεγαλώνει!Δεν χαλαρώνω ποτέ!Τώρα θα μου πείτε "και που είσαι ακόμα" όσο μεγαλώνει θα μεγαλώνουν και τα "προβλήματα".
Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ η χαρά και η ευτυχία που νιώθω όταν κοιτάζω τον Κωνσταντίνο και τα χαμόγελα που μου χαρίζει κάθε φορά εξανεμίζουν οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.

Εσείς σαν πρωτάρες μάνες πως ήσασταν ψύχραιμες ή αγχωμένες?

Με αγάπη Χρυσαυγή