Η γέννηση του Κωνσταντίνου!

 

Καλησπέρα!Τι μου κάνετε?Εγώ τώρα κατάφερα να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να σας γράψω,για τι άλλο βέβαια?Για την γέννηση του Κωνσταντίνου!Περιττό να σας πω πως είναι ότι πιο σημαντικό έχω κάνει στην ζωή μου και δεν νομίζω να υπάρξει ισάξιο γεγονός(σίγουρα όσες έχετε γεννήσει με καταλαβαίνετε απόλυτα).



Τώρα μεγαλώσαμε!Εδώ είναι η πρώτη του μέρα!

Το χρονικό της γέννησης του Κωνσταντίνου ξεκινάει ως εξής:

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου,το πρωϊ μου τηλεφωνεί η μητέρα μου(η οποία είχε φύγει το Σάββατο απο την Αθήνα) και με ρωτάει με αγωνία αν είμαι καλά,"ναι ρε μαμά της λέω,γιατί?,τι σε έπιασε?" "τίποτα απλά είχα μια ανησυχία και πήρα να δω αν όλα είναι εντάξει" μου λέει.Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία δικαιολογώντας την ως μαμαδίστικη υπερβολή.Αργότερα ο άντρας μου φεύγοντας για την δουλειά μου λέει" άντε περιμένω να με πάρεις το απόγευμα και να μου πεις οτι σπάσανε τα νερά" (εδώ να σημειωθεί οτι ΠΗΤ είχα 2/2/2011) γελάμε και φεύγει.Στις 18:30 το απόγευμα και μόλις έχω ξυπνήσει από τον μεσημεριανό μου ύπνο σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα και αισθάνομαι αυξημένα υγρά να "κατεβαίνουν" που στην συνέχεια γίνονται όλο και πιο πολλά,αυτό ήταν λέω σπάσανε τα νερά! και καθώς ήμουν μόνη στο σπίτι πανικοβάλλομαι και παίρνω τον γιατρό μου τηλέφωνο μετά τον άντρα μου και έπειτα την μαμά μου.

Όλα αυτά κλαίγοντας δεν ξέρω γιατί αλλά από την μία χαιρόμουν και από την άλλη φοβόμουν,ήμουν και μόνη....
¨Ερχεται ο Μιχάλης σπίτι με παίρνει και πάμε στο Αττικό,στην διαδρομή ήμασταν ενθουσιασμένοι και λέγαμε επιτέλους πως θα δούμε το μωρό μας που τόσο καιρό ανυπομονούσαμε!Εγώ είχα ηρεμήσει,δεν πονούσα κιόλας και το κλίμα ήταν πολύ χαλαρό.Φτάνοντας στο νοσοκομείο κατά τις 19:30 με αναλαμβάνουν οι γιατροί και πέρα από τα νερά βλέπουν ότι δεν έχω πόνους και διαστολή οπότε με έχουν στην αναμονή μέχρι να αρχίσουν οι πόνοι και η διαστολή.Περιμένω και γω και κατά τα μεσάνυχτα που προκύπτουν οι πρώτες ωδίνες με πηγαίνουν στην αίθουσα τοκετού εκεί δεν το φανταζόμουν αλλά έκατσα μέχρι τις 7:00 το πρωί όπου και είχα αισίως διαστολή 10 και ξεκίνησε η διαδικασία του τοκετού.Λέω και γω ωραία επιτέλους τελειώνουμε έρχεται το παιδάκι μου αλλά που να φανταστώ ότι θα σπρώχνω και θα ζορίζομαι για άλλες δύο ώρες μέχρι να βγει ο Κωνσταντίνος μου.Τελικά μου τον τραβήξανε με την βοήθεια αναρροφητήρα αφού δεν έβγαινε με τίποτα!Παρά τρίχα γλιτώσαμε την καισαρική,μετά από τόσο ζόρι δεν θα άντεχα και ένα χειρουργείο!Ευτυχώς που έκανα επισκλειρίδιο αλλιώς δεν θα την "πάλευα" τόσες ώρες!
Ο Κωνσταντίνος μου γεννήθηκε 38 εβδομάδων στις 18 Ιανουαρίου 2011 στις 8:55 το πρωί,3100gr και 51cm.

Είμαι ευτυχισμένη!

φιλικά,Χρυσαυγή