Καλημέρα! Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα πάλι ξύπνησα με τις γνωστές πια σε όλους φοβίες και άγχη μου. Το σημερινό μου ΄"παραλήρημα" εστιάστηκε στην ιλιγγιώδη ταχύτητα με την οποία περνάει ο καιρός, οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες και πάει λέγοντας....Αυτό κατά την γνώμη μου δεν είναι κακό, όταν όλες τις χρονικές στιγμές καταφέρνουμε να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο και να νιώσουμε γεμάτοι μέσα από αυτές. Άλλωστε όπως λέει και ο Μιχάλης(ο άντρας μου) μία μόνο ζωή έχουμε και δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν να περιμένουμε ότι θα ζήσουμε και άλλη μία! Ότι μπορούμε να κάνουμε στο παρόν δεν πρέπει να το αφήνουμε για το μέλλον.
 |
| 22 εβδομάδες! |
Συνειδητοποιώντας όμως εγώ, πως το διάστημα από την ημέρα που έμαθα για την
εγκυμοσύνη μου έως σήμερα, που είμαι ήδη στον 6ο μήνα μου φάνηκε σαν μία στιγμή,
άρχισα να σκέφτομαι "τρελομαμαδίστικα" (μόλις τώρα επινόησα την λέξη για να
μπορέσω να σας εξηγήσω την κατάσταση μου!). Πόσο γρήγορα μεγαλώνει το μωράκι
μέσα στην κοιλιά μου, πόσο γρήγορα θα γεννηθεί (καλώς εχόντων των πραγμάτων) και
θα μεγαλώσει και εκεί που θα κρατάω ένα βρέφος ανοίξω την αγκαλιά μου και
αντικρίσω ένα παιδί, έναν έφηβο, έναν άντρα (εντάξει δεν θα τον κάνω και
μαμμόθρεφτο, χα!χα!) φοβάμαι ότι δεν θα το καταλάβω.
Αυτή είναι η σημερινή μου ανησυχία λοιπόν, αν θα μπορέσω να ζήσω την κάθε στιγμή
του μωρού μου σε όλο της το μεγαλείο και καταφέρω να το δω να μεγαλώνει χωρίς να
χάσω το παραμικρό. Θέλω να γευτώ κάθε απόλαυση, αγωνία, χαρά και οτιδήποτε άλλο
μπορεί να σου προσφέρει το προνόμιο να είσαι γονιός!
φιλικά, Χρυσαυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου