Η φίμωση

 

Μετά την αποκάλυψη του φύλου του μωρού μου πως είναι αγόρι, άρχισα να σκέφτομαι πολλά και διάφορα που ίσως δεν είναι της παρούσης αλλά εμένα ήδη με απασχολούν. Ένα λοιπόν σχετικά άσχετο προς το παρόν ζήτημα είναι το ενδεχόμενο της φίμωσης του πέους, για τον λόγο αυτό σας παραθέτω μέρος του κείμενου που διάβασα στην σελίδα http://w4u.eexi.gr/~mertz/fimosi.htm

Φίμωση

Η φίμωση αποτελεί μια συγγενή ανωμαλία στα αγόρια ,ενώ στον ενήλικα άνδρα πολλές φορές οφείλεται σε φλεγμονώδους αιτιολογίας παθήσεις (χρόνια βαλαποσθίτιδα), σε συνέργεια με συστηματικές νόσους (σακχαρώδη διαβήτη), καθώς επίσης και κακή υγιεινή.

Τι ακριβώς όμως σημαίνει φίμωση ;

Είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου ( της κεφαλής του πέους δηλαδή ), λόγω σχηματισμού ενός δακτυλίου στο δέρμα (ακροποσθία) που την περιβάλλει. Το δέρμα λοιπόν που περιβάλλει την βάλανο δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω ,η όταν αυτό γίνει με σχετικά βίαιο τρόπο τότε δεν είναι δυνατό να επανέλθει στη θέση του , κατάσταση που ονομάζεται παραφίμωση και είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέκρωση του δέρματος του πέους και γι' αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα.

Η φίμωση μπορεί να δημιουργηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία , αλλά στα αγόρια κάτω του τριών ετών σπάνια παρατηρείται αληθινή φίμωση και ο σχετικά στενός δακτύλιος της ακροποσθίας βαθμιαία διευρύνεται, ώστε σε μεγαλύτερες ηλικίες να μπορεί να αποκαλυφθεί φυσιολογικά η βάλανος. Η φίμωση δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη επαφή με την υγιεινή του παιδιού είναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται. Στην περίπτωση που η μητέρα παρατηρήσει οποιαδήποτε αλλαγή στην ούρηση η έχει κάποια αμφιβολία ,πρέπει οπωσδήποτε να επισκέπτεται το γιατρό της. Παλαιότερες απόψεις της ιατρικής που ίσως συναντώνται και σήμερα, συνιστούσαν καθημερινή αποκάλυψη της βαλάνου και τράβηγμα του δέρματος ( ακροποσθίας ) του πέους προς τα πίσω , πιστεύοντας ότι έτσι πραγματοποιείται μηχανική διεύρυνση του δακτυλίου.Αυτός όμως ο χειρισμός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προκαλεί μικροτραυματισμούς και ρήξεις του δέρματος γύρω από τον δακτύλιο, ενώ ο οργανισμός κατά την επούλωση αυτών των μικροτραυματισμών δημιουργεί ουλές που έχουν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω στένωση του δακτυλίου , και ίσως, προκαλώντας φίμωση εκεί που δέν υπήρχε .Θα πρέπει λοιπόν οι μητέρες να αρκούνται στην εξωτερική καθαριότητα και μόνον του πέους του παιδιού.Πολλές φορές στο παιδί με φίμωση μπορεί να παρουσιασθεί φλεγμονή του δέρματος που περιβάλλει την βάλανο και εμφανίζεται με ερυθρότητα στο δέρμα όπως επίσης κνησμό (φαγούρα) και ενίοτε εμφάνιση πυώδους υγρού από το πέος, σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει να απευθυνθούμε, οπωσδήποτε στο γιατρό.

Η δεύτερη περίπτωση κατά την οποία είναι επικίνδυνη η φίμωση , είναι όταν στο παιδί παρουσιάζονται επανειλημμένες ουρολοιμώξεις (υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις). Έχουν γίνει διάφορες μελέτες, που αντικρούουν η μία την άλλη , όσον αφορά δηλαδή την συμμετοχή της φίμωσης για αυτές τις ουρολοιμώξεις ή όχι και έχει βρεθεί ότι αυτή μπορεί να ευθύνεται στα άρρενα βρέφη ηλικίας 3-6 μηνών , ενώ στα μεγαλύτερα αγόρια θεωρείται απίθανο να είναι αυτή η αιτία των υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων.Έτσι λοιπόν ανακεφαλαιώνοντας σε δύο περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα το πρόβλημα της φίμωσης, όταν αυτή δυσχεραίνει την ούρηση και όταν σε βρέφος ηλικίας 3-6 μηνών παρουσιάζονται υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Όταν δεν συντρέχει κάποιος από αυτούς τούς δύο λόγους , θα πρέπει η επέμβαση να αναβάλλεται έως ότου το παιδί να μεγαλώσει και να μπορεί να λάβει τοπική αναισθησία.

αφιερωμένο στις αγορομάνες,

φιλικά,Χρυσαυγή