Καλησπέρα!
Δεν θέλω να πω βαρύγδουπα λόγια για το Πολυτεχνείο και για την
σημερινή επέτειο, αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη με αυτή μου την αναφορά να τιμήσω
στο ελάχιστο την μνήμη όλων των παιδιών που με τον αυθορμητισμό και την νεανική
τους ορμή θυσιάστηκαν για ιδανικά τα οποία όλοι εμείς θεωρούμε δεδομένα και τα
απολαμβάνουμε από την ασφάλεια του σπιτιού και την θαλπωρή του καναπέ μας.
Ελάχιστη
αλλά και ασήμαντη θεωρώ την έκφραση τιμής και σεβασμού από μέρους μου αλλά
οφείλω να ομολογήσω ότι κάθε χρόνο, βλέποντας τα ανατριχιαστικά πλάνα του τανκ
που εισβάλει μέσα στο Πολυτεχνείο και ακούγοντας τις γεμάτες
αγωνία φωνές των φοιτητών από την ραδιοφωνική συχνότητα, πάντα συγκινούμαι και
πάντα δακρύζω για τις ζωές των παιδιών που χάθηκαν για χάρη της Δημοκρατίας,της
Ελευθερίας και όλων εμάς.
φιλικά,Χρυσαυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου