Ο δεσμός με το νεογέννητο είναι άμεσος?

 

η κοιλίτσα με τον Κωνσταντίνο!(παλαιότερα...)

Καλημέρα!Να ΄μαι και πάλι με τους προβληματισμούς μου!Αφορμή για το θέμα που θίγω στάθηκε μια κυρία με την οποία τυχαίως κάναμε κουβέντα. Μου είπε συγκεκριμένα ότι το μητρικό ένστικτο και το άμεσο δέσιμο με το παιδί που φέρνεις στον κόσμο είναι υπερβολές των μαιών και ότι φροντίζεις το βρέφος καθαρά επειδή γνωρίζεις πως από εσένα εξαρτάται η επιβίωση του.Το δέσιμο κατά τα λεγόμενα της και την δική της εμπειρία(να σημειώσω οτι έχει δύο παιδιά) επέρχεται μετά από τους τρεις πρώτους μήνες όπου πλέον συνειδητοποιείς οτι αυτό το πλασματάκι που ήρθε στον κόσμο είναι το παιδί σου.

Εγώ προσωπικά συχνά αναρωτιέμαι "μα καλά θα γίνω μαμά? σε δύο μήνες θα έχουμε μωρό?" ώρες ώρες δεν μπορώ να το πιστέψω!Πέρα όμως από το απτό του πράγματος που είναι η εμφανής κοιλιά μου και οι συνεχείς κλωτσιές που μου δίνει ο μικρός, υπάρχουν φορές που αισθάνομαι οτι δεν έχω συνειδητοποιήσει πως θα φέρω στον κόσμο ένα μωρό, το δικό μου μωρό. Όμως πάντα όταν σκέφτομαι αυτό το πλασματάκι, τον Κωνσταντίνο μου,με πλημμυρίζει αγάπη και χαρά.Τα αισθήματα αυτά λοιπόν δεν συνεπάγονται δέσιμο με το νεογέννητο?

Κάθε γυναίκα που γίνεται μητέρα σίγουρα έχει διαφορετική εμπειρία από κάθε άλλη.Εσείς δεθήκατε αμέσως με το μωρό σας?

φιλικά,Χρυσαυγή