Μαμά καλεί Κωνσταντίνο, over!

Καλησπέρα! Σήμερα ζω με μία ανησυχία:ο μικρός μου έχει να κουνηθεί μες στην κοιλιά μου από χθες το απόγευμα. Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτόν τον κατεργάρη! Όταν μπήκα στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης μου, είχα αναλωθεί στην προσπάθεια να καταλάβω αν κινείται το μωρό και πότε κινείται και αν αυτό που αισθάνθηκα ήταν ο μπέμπης ή το έντερο μου και πάει λέγοντας! Με λίγες λέξεις, από ανησυχίες και αγωνία άλλο τίποτα,γεγονός που φρόντιζαν να συντηρούν και οι συνεχείς(καλοπροαίρετες μεν, αγχωτικές δε) ερωτήσεις του οικογενειακού μου περιβάλλοντος αν κινήθηκε το μωρό, αν το κατάλαβα και τα σχετικά.
Τώρα στον έκτο μήνα πλέον, αφού έμαθα να κάνω τον διαχωρισμό ανάμεσα στο έντερο μου και στον Κωνσταντίνο(χα!χα!) και ξέρω πότε ο μικρός κλωτσάει και "γυμνάζεται"(ας το πούμε έτσι για να χαρεί και ο μπαμπάς του που είναι γυμναστής) μες την κοιλιά μου, τώρα ανησυχώ όταν σταματάει όλη αυτή τη δραστηριότητα.
Ελπίζω να μην είμαι υπερβολική ή η μόνη υστερική αλλά τις ανασφάλειες αυτές να τις έχουν και οι υπόλοιπες εγκυμονούσες και κατά συνέπεια να κατανοούν την κατάσταση μου...
Άντε μικρέ μου αλητάμπουρα δώσε μια κλοτσίτσα για να ησυχάσει και η μανούλα!